Draga braćo i sestre,

Svjestan sam da je svatko od nas, ovaj Božić iščekivao i proživljavao na potpuno drugačiji, dosad nezamisliv način. Zebnja oko budućnosti koja se nadvila nad cijelim svijetom, osobni strahovi i gubitci, tuga zbog gubitka dragih osoba, obiteljske tragedije i nedaće na poslu, osjećaj bespomoćnosti i bezizlaznosti, briga za egzistenciju; samo su neki od teških osjećaja koji su ljude diljem svijeta umjesto uobičajene blagdanske radosti, obuzeli ovog neobičnog Božića ljeta Gospodnjeg 2020-tog.

Pandemija koja je rastrgala sve mreže uljuljanosti u lažnu sigurnost suvremenog svijeta odlutalog od Boga, te nijedan život i nijedan narod nije ostavila netaknutim, a na kušnju je stavila i samu vjeru Kristovih sljedbenika. No, ako smo dosad kroz cijelo ovo vrijeme, imali priliku rasti i utvrđivati se u vjeri, prolaziti kroz kušnje i nedoumice, današnji blagdan Božića, dan je kada se trebamo ponovno zadiviti pred Otajstvom Boga koji je s nama, Emanuela, koji je radi nas postao čovjekom i zakoračio u ljudsku povijest opterećenu i sapetu grijehom, nevjerom, zlom i neprijateljstvom. Upravo u takvom svijetu, Krist se rađa kao bespomoćno dijete, kako bi darovao tako potrebno svjetlo i nadu, radost i blagoslov, kako bi nam podario mogućnost da postanemo djeca Božja (usp. Iv 1,12).

Da, svi mi, bez obzira na dob i spol, nesavršeni i izmučeni vlastitim ograničenostima, Kristovim smo rođenjem kojim je započelo naše spasenje, dobili neprocjenjiv dar vjere, dar novog života. Ovog Božića taj dar nade, vjere, ljubavi i Božje blagonaklonosti prema ljudima, moramo otkriti i spoznati unatoč svim tminama i strahovima.

Ove smo godine mogli jasnije sagledati svu krhkost naše egzistencije, kao i besmislenost polaganja nade u materijalnu sigurnost. Sve to u vjerskom smislu, moglo nam je pomoći da pročistimo svoj pogled na svijet, svoje životne stavove i svjetonazore, i da dopustimo Bogu da više djeluje u našem životu.

U božićnoj liturgiji ovih dana često ćemo slušati o Kristovu svjetlu koje prosvjetljuje svakog čovjeka. To je božansko svjetlo koje nam je istinski potrebno da prepoznamo Gospodnju prisutnost i u ovom našem vremenu. Naš Bog daruje nam i sad mogućnost da svoje živote usmjerimo prema njemu kako bi se u nama ponovo zapalio plamen nade, koja je poseban Božji dar, dar koji izvire iz živog zajedništva i drugovanja s Bogom. Bez izgradnje dubokog odnosa s Bogom, teško ćemo moći u ovoj, ali i u drugim izazovnim situacijama sačuvati strpljenje, blagost i snagu. Na kraju svoje nove enciklike Fratelli tutti, papa Franjo nam piše: „kao kršćani, ne možemo sakriti da ćemo, ako glazba Evanđelja prestane vibrirati u našim utrobama, izgubiti radost koja proizlazi iz samilosti, nježnosti koja proizlazi iz povjerenja, sposobnost pomirenja koja svoj izvor pronalazi u trajnoj spoznaji da smo oni kojima je oprošteno i koji su poslani. Ako glazba Evanđelja prestane svirati u našim kućama, na našim trgovima, na radnim mjestima, (...) utrnut ćemo melodiju koja nas je izazivala da se borimo za dostojanstvo svakog muškarca i žene“ (FT 277)

I nada i radost, u životima kršćanina svoje izvorište imaju u Evanđelju Isusa Krista.
Zato se ne trebamo toliko žalostiti što smo ove godine u svojoj proslavi Božića i blagdana možda lišeni uobičajenih načina proslave koji nažalost, prečesto i ne sadrže bitne kršćanske odrednice.

Posebno vam stavljam u srce da se molitveno sjetite tolikih ljudi koji su ove godine izgubili životne bitke i njihovih obitelji, kao i svih onih koji su i sada odvojeni od svojih najdražih. Pozivam Vas da se sjetite nesebične žrtve medicinskih djelatnika koji su mjesecima odvojeni od svojih obitelji ulagali nadljudske napore za spašavanje života.

Draga braćo i sestre, pozivam Vas da poput betlehemskih pastira, cijelim svojim bićem pohitamo na poklonstvo novorođenom Bogu i Spasitelju. Pođimo zajedno: kao cijela obitelj koja obnavlja i ojačava svoju vjeru u Krista Spasitelja, kao župna zajednica svjesna važnosti zajedništva u ovom trenutku, kao prijatelji bogotražitelji koji žele izgraditi odnose mira, poštovanja i prijateljstva s ljudima s kojim živimo i radimo. U velikom i radosnom otajstvu Božića pronaći ćemo snagu, radost i mir, koji su nam potrebni da unesemo svjetlo nade u naše živote i živote naših bližnjih i da se s hrabrošću suočimo s izazovima koji nas čekaju u nastupajućoj godini.

Neka Vam je svima radostan i blagoslovljen Božić!

mons. Rrok Gjonlleshaj
Barski nadbiskup
Apostolski upravitelj Kotorske biskupije

Të dashur meshtarë, rregulltarë/re, besimtarë, vëllezër dhe motra,

Jam i vetëdijshëm se secili prej nesh është duke i parashikuar dhe përjetuar këto Krishtlindje në një mënyrë krejtësisht të ndryshme dhe të paimagjinueshme më parë. Ankthi rreth së ardhmes që u shfaq mbi mbarë botën, frika dhe humbjet personale, tragjeditë familjare dhe vështirësitë në punë, ndjenja e pafuqisë dhe e pashpresës, pikëllimi për humbjen e të dashurve, shqetësimi për ekzistencë..., janë vetëm disa nga ndjenjat e rënda që e kanë kapluar njerëzimin dhe ia kanë zënë vendin gëzimit të zakonshëm të festave të Krishtlindjes 2020.

Pandemia që grisi të gjitha rrjetat e qetësisë në sigurinë e rremë të botës moderne të larguar nga Zoti, nuk ka lënë asnjë jetë dhe asnjë komb të paprekur, dhe ka vënë në provë vetë besimin e pasuesve të Krishtit.
Nëse gjatë gjithë kësaj kohe kemi pasë mundësi të rritemi e të forcohemi në fe - të kalojmë nëpër sprova dhe mundime - festa e sotme e Krishtlindjes është dita kur duhet të mrekullohemi përsëri me Misterin e Zotit që është me ne, Emanuelit, që për ne u bë njeri dhe hyri në historinë njerëzore të ngarkuar nga mëkati, mosbesimi, e keqja dhe armiqësia. Bash në një botë të tillë, Krishti lind si një fëmijë i pafuqishëm, për t’ na dhënë dritë dhe shpresë, gëzime dhe bekime shumë të nevojshme, për t’ na dhënë mundësinë që të bëhemi fëmijë të Zotit (krh. Gjn 1:12).

Po, të gjithëve, pavarësisht nga mosha dhe gjinia, të papërsosur dhe të munduar nga kufizimet tona, me lindjen e Krishtit, më të cilin filloi shpëtimi ynë, na u dha dhurata tejet e çmuar e fesë, dhurata e jetës së re. Këtë Krishtlindje, këtë dhuratë të shpresës, fesë, dashurisë dhe mirësisë së Zotit ndaj njerëzve, përkundër gjithë errësirës dhe frikës, duhet ta zbulojmë dhe ta njohim.

Gjatë këtij viti kishim mundësi të shohim më qartë gjithë brishtësinë e ekzistencës sonë dhe kotësinë e vendosjes së shpresës në sigurinë materiale. E gjithë kjo, në kuptimin fetar, mund t’ na ndihmojë të pastrojmë shikimin tonë për botën, qëndrimet dhe botëkuptimet tona jetësore dhe të lejojmë që Zoti të veprojë më shumë në jetën tonë.

Në liturgjinë e Krishtlindjes gjatë këtyre ditëve shpeshherë do të dëgjojmë për dritën e Krishtit që ndriçon çdo njeri. Kjo është drita hyjnore për të cilën vërtet kemi nevojë, që ta njohim praninë e Zotit edhe në këtë kohë. Zoti ynë na jep edhe tani mundësinë për ta drejtuar jetën tonë drejt tij, në mënyrë që të rindizet te ne flaka e shpresës, e cila është dhuratë e veçantë e Zotit, dhuratë që buron nga jeta e përbashkët më të. Pa e ndërtuar një marrëdhënie të thellë me Zotin, do ta kemi të vështirë të ruajmë durimin, butësinë dhe forcën në këtë, si edhe në situata tjera sfiduese. Në fund të enciklikës së tij të re Fratelli tutti, Papa Françesku na shkruan: “si të krishterë, nuk mund ta fshehim se, nëse muzika e Ungjillit pushon së vibruari në gjymtyrët tona, do të humbasim gëzimin që buron nga dhembshuria, butësinë që buron nga besimi, aftësinë për t’u pajtuar, e cila burimin e vet e gjen në vetëdije se jemi të falurit dhe të dërguarit. Nëse muzika e Ungjillit pushon së luajturi në shtëpitë tona, në sheshet tona, në vendet tona të punës (...) do të mbytim melodinë që na sfidoi të angazhohemi për dinjitetin e çdo burri dhe gruaje "(FT 277)

Në jetën e të krishterëve, si shpresa, po ashtu edhe gëzimi, burimin e kanë në Ungjillin e Jezu Krishtit.

Dhe kjo është arsyeja pse nuk duhet të jemi shumë të trishtuar që këtë vit, në festimin tonë të Krishtlindjes dhe festave, po privohemi nga mënyrat e zakonshme të festimit.

Veçanërisht ju porosis t’i vendosni në zemrën tuaj e t’i kujtoni me lutje aq shumë njerëz që këtë vit humbën jetën, familjet e tyre, si dhe të gjithë ata që janë akoma të ndarë nga të dashurit e tyre. Ju nxis t’i mbani mend sakrificat vetëmohuese të punonjësve të mjekësisë, të cilët, për muaj të tërë të ndarë nga familjet e tyre, në rreziqe, bënë dhe po bëjnë përpjekje mbinjerëzore për të shpëtuar jetë.

Të dashur vëllezër dhe motra, ju ftoj që si barinjtë e Betlehemit, të nxitoni me gjithë qenien tuaj për të adhuruar Zotin dhe Shpëtimtarin e porsalindur. Le të shkojmë së bashku: si një familje e tërë që rinovon dhe forcon fenë në Krishtin Shpëtimtar, si bashkësi famullitare, të vetëdijshëm për rëndësinë e bashkimit dhe të miqësisë në këtë kohë, si miq që kërkojnë Zotin, që duan të ndërtojnë marrëdhënie paqeje, respekti dhe miqësie me njerëzit me të cilët jetojmë dhe punojmë. Në misterin e madh dhe të gëzueshëm të Krishtlindjes do të gjejmë gjithë forcën, gëzimin dhe paqen e nevojshme për të sjellë dritën e shpresës në jetën tonë, në jetën e të afërmve dhe të fqinjëve tanë.

Gëzuar dhe Krishtlindje të bekuara për të gjithë ju!

Mons. Rrok Gjonlleshaj
Argjipeshkëv i Tivarit
Administrator Apostolik i Kotorrit