Danas je u Dvorcu kralja Nikole organizovan press povodom izlaska nove knjige Željka Milovića „Koronartno odjeljenje, soba 80“.

U ime suizdavača, Kulturnog centra Bar i Mediteran Multimedia, govorili su Erol Marunović, direktor KCB i Željko Milović, autor knjige.

Riječ je o knjizi o kojoj se do detalja oživljava Bar iz osamdesetih, kroz zbirku nostalgičnih priča o dešavanjima u dekadi koja je konačno oformila lice Bara.

Tačno 66 priča, koje su za temu imale osamdesete godine XX vijeka u Baru, autor je objavio, dan za danom, od 25. marta do 31. maja 2020. na društvenoj mreži facebook, uz reakcije čitalaca, mahom žitelja grada pod Rumijom, i onih koji su porijeklom iz našeg grada, rasutih po čitavom svijetu. Upravo ta interakcija učinila je da priče dobiju kvalitetnije konačne verzije i da se, pored njih, u djelu nađe još dvadesetak novih.

„Sklopili smo ugovor sa agilnom barskom izdavačkom kućom Mediteran Multimedia u kojoj je Željko urednik, i ušli u suizdavaštvo djela, želeći da pokažemo da Kulturni centar, kao krovna institucija kulture i umjetnosti u gradu, pazi na barske umjetnike i u najtežim vremenima. A ovo je jedno takvo vrijeme. Posebno smo ponosni na činjenicu da je ovo prvo djelo takve vrste u Crnoj Gori, u cjelosti napisano i objavljeno tokom korone, te stoga u naslovu i ima tu igru riječi 'korona' i 'art' – 'Koronartno odjeljenje', dok 'soba 80' aludira na vremenski period iz urbane istorije Bara obrađen u knjizi. Bio je to, po mnogima, najljepši i najšareniji period razvoja grada, kada se definisao kao urbani centar ovog dijela primorja“, rekao je, pored ostalog, na pressu Marunović, dodajući da se „okosnica izdavačke djelatnosti Kulturnog centra temelji na njegovanju zavičajnosti, što podrazumijeva, prije svega, publikovanje naslova čiji su autori porijeklom iz Bara ili su u njemu proveli izvjestan period života, kao i literature koja je tematski vezana za barsko područje“.

Milović je kazao da je ova knjiga logički nastavak njegovog prethodnog “beletžurnalističkog” djela - “Povratak u Ulicu maršala Tita”, koji je tretirao sedamdesete.

“Barani će tu pronaći mnoge stvari koje su zaturili u sebi - od autobuske stanice pored ulaza u Luku do kafića ‘RR’, od ‘Lamarina’ kraj Tri kule do kamenitog vrha nekadašnjeg lukobrana, od krcate sale OŠ ‘Jugoslavija’ tokom meča košarkaša ‘Mornara’ u Prvoj B ligi do igranki u Domu učenika i prvih koncerata ‘Katapulta’, od pozorišne predstave ‘Kapetan Džon Piplfoks’ do nastupa ‘Bijelog dugmeta’, ‘Riblje čorbe’, ‘Boe’, Šobića, od diskoteke ‘13. jul’ do ‘Inexove’ kuglane, od bijelih ‘Autobokinih’ autobusa do Piletovog ‘Bagija’...”, istakao je Milović.

On je potencirao da je počašćen što je pogovor za knjigu napisao “jedan od sinonima Bara osamdesetih dr Zoran Živković”, novinar, književnik, publicista, Baranin koji živi u Beogradu, akter jednog dijela dešavanja opisanih u knjizi. Predgovor je djelo prof. Maje Simović, a da bi se izbjegli dosadni biografski podaci, a na fonu vremenske odrednice knjige, prof. Dragana Erjavšek je načinila leksikon-pitanja, na koje je autor odgovarao.

U dopisu prof. Maje Simović, koja zbog obaveza nije prisustvovala pressu, istaknuto je da “autor implicitno odgovara na pitanje zašto je važno vraćati se gradu, kroz sjećanja, sopstvena ili tuđa - zato što grad postaje potka za tkanje sopstvenog identiteta - taj grad postajemo, i jesmo mi sami”.

“Na jedan hologramski način, kroz Milovićeve priče se oživljava prošlost, i traje - kao u paralelnim kolosjecima - sa svim teretima sadašnjosti”, zaključuje prof. Simović.