Večeras u 20 časova na platou Doma revolucije (Nardne biblioteke i čitaonice „Ivo Vučković“) biće predstavljen roman „Jefimija, žena koja neće” književnice Minje Marđonović.
„Jefimija, žena koja neće je politički roman kojim se nastavlja lično-politička storija balkanske feministkinje i pesnikinje Jefimije, nakon njenog povratka s ostrva ljubavi – Balija. U nastavku sopstvenog života, svesna da svaki izbor sa sobom nosi određene posledice, Jefimija doživljava najličniji prevrat. Pakao na zemlji postaje njena realnost. Trudna, ostavljena i nesrećna pokušava da spase sebe samu, pozivajući se uporno na ljubav svojih najbližih. Na tom putu spasenja doživljava bolan duševni i telesni pad, ali bez ideje da zaista odustane od života. Da li je glava kruna tela ili je telo nosilac glave jeste jedno od ključnih pitanja koje Jefimija u svom nastavku života pokušava da dokuči. Svoje telo najzad do srži oseća kao polje mučne ženske političke borbe za oslobođenje. Šta je majčinstvo, a šta očinstvo? Je li nesrećna žena srećna majka? Koliko nam je važna samopomoć, i da li je čovek zaista metafizičko biće jesu Jefimijine dileme koje nadalje raspetljavaju njeno suštinsko postojanje kog nema bez njene najličnije istorije i emprije kao devojčice i žene.
Na ivici suicida, Jefimija ipak uspeva da se vrati među žive, voskrsne i upali svetlo u svom mračnom tunelu.“
Minja Marđonović (@100GLAVA) rođena je 1989. godine u Mostaru. Na Fakultetu političkih nauka, u Beogradu, diplomirala je politikologiju, a na Studijama roda masterirala kulturologiju kritikom Institucije braka iz perspektive slobodne ljubavi, oslanjajući se pritom na anarhističke eseje čuvene feministkinje dvadesetog vijeka — Eme Goldman.
Doktorantkinja je kulturologije na matičnom fakultetu, s idejom da istraživački preispita konstrukciju heteroseksualne ljubavi devetnaestog vijeka.
Objavila je i svoj prvi naučno–istraživački rad na temu: FEMINISTIČKI KONCEPT SLOBODNE LJUBAVI: EMA GOLDMAN
Pored akademske posvećenosti feminističkoj teoriji, Minja Marđonović svoju političku borbu artikuliše kroz društveno angažovanu književnost. Usmjerena na svoj literarni, aktivistički rad, živeći neko vrijeme u Indoneziji napisala je svoj prvi roman „Jefimija, žena koja čeka“, ne bi li na taj način romantičnoj beletristici ponudila alternativniji pristup lično-političkom životu
jedne žene. Svojim drugim romanom „Jefimija, žena koja neće“, nastavljajući Jefimijinu
životnu storiju, nemilosrdno otvara pitanja ženskog tijela, moranja i htjenja kao najvažnija lično-politička pitanja heteroseksualne žene u višedimenzionalnom patrijarhatu.
