Svetosavska akademija održana je sinoć u Baru, u organizaciji Pravoslavne crkvene opštine Bar.

U sali Doma kulture, koja je bila popunjena do posljednjeg mjesta, organizovan je bogat kulturno-umjetnički program, u sklopu kog su učestvovali Pavlina Radovanović iz Orahovca, Hor Sabornog hrama u Baru, KUD „Sveti Jovan Vladimir“, Pjevačka grupa „Darovi Svetog Jovana Vladimira“, polaznici škole vjeronauke za djecu iz Bara…

Program su vodili dr Dijana Marojević, profesorica na Fakultetu za dramske umjetnosti u Beogradu i Pavle Ilić, glumac Gradskog pozorišta Podgorica, koji su istakli da su ličnost i djelo Svetog Save toliko veliki da se priča o njemu nikada do kraja ne može ispričati.

„Kao i nekad apostoli, prosvetitelj srpskog naroda obilazi srpske zemlje, propovjeda i uči vjeri narod, širi pismenost, pobožnost, gradi crkve i manastire, poučava sveštenike, monahe i narodne učitelje. Otuda u narodnom sjećanju i do dan danas živi taj susret s njim, što kroz legende i anegdote, što kroz toponime, kojih ima širom srpskih zemalja… Kada bi željeli da nabrojimo sve vrline i zasluge Savine za naš rod, za vascjeli rod ljudski, falilo bi nam riječi. Jer je malo u istoriji čovječanstva takvih prosvetitelja i svetitelja„, naveli su voditelji programa.

Svetosavsku besjedu održao je profesor na Filozofskom fakultetu u Nikšiću dr Dušan Krcunović, koji je kazao da „odnos prema predanju ne treba da bude puko čuvanje i prenošenje onoga što nam se predanjem zavještava“.

„To nije spoljašnji čin. Kada pažljivije oslušnemo poruku Svetog Save u onome „Udahni spasonosnu riječ i zapiši je u smirenom srcu“, to znači da svoj život treba da hranimo tom riječju, istovremeno dajući sebe toj riječi. Suština svetosavskih svetkovina i smisao proslavljanja Svetog Save je u uzajamnom darivanju, u razmjeni dobara i darova, u svojevrsnoj gozbi u kojoj živimo od riječi, vezujući svoj život za riječ. Ta zdrava kulturno-duhovna atmosfera, klima, ambijent, okruženje u kome zajedno živimo udušući riječ i primajući je srcem upravo predstavlja svetosavsku kulturu življenja. Prenošenje zaloga, kao nepromjenljivog i neiscrpnog bogatstva sadržanog u predanju podrazumijeva preuzimanje na sebe tereta odgovornosti, dakle, ličnog ulaganja sebe u ono što se prihvata… Samo ako čovjek živi po predanjskoj poruci, za njega se može reći da je istinski shvatio i primio predanje, koje je mnogo više od pukog konzervativizma i držanja do običaja. Zato su riječ i srce tijesno povezani kod razumijevanja predanja kod Svetog Save, jer predanjem se riječ neposredno upisuje u srca i istovremeno ispoljava to što je u rcu zapisano u našem načinu života, ‘etosa‘“, kazao je, između ostalog, u besjedi Krcunović. 

Hor pri hramu Svetog Jovana Vladimira predstavio se, pod dirigentskom upravom profesorice Maje Basarab, pjesmama o Svetoj Anastasiji srpskoj, majci Svetog Save i Pobjednom pjesmom Svetog Nikolaja Velimirovića.
U programu je učestvovao i KUD Sveti Jovan Vladimir, čiji su članovi izveli splet igara iz Crne Gore.
Dječji hor vjeronauke, pod vođstvom profesora Aleksandra Basaraba, predstavio se pjesmama „Molitva Svetom Savi“ i „Kandila mala“.
Djeca vjeronauke pripremila su i igrokaz „Priča o svjetlosti“, a polaznica škole Elena Bošković predstavila se recitacijom „Otac“.
U programu je učestvovala i Pjevačka grupa „Darovi Svetog Jovana Vladimira“, uz solističke dionice Milice Samardžić i Katarine Milišić.
Specijalna gošća Svetosavske akademije bila je Pavlina Radovanović, sa Kosova i Metohije.
Veče je završeno izvedbom „Himne Svetom Savi“.
Izvor: Primorski.me / by Sonja Jovanović