Crnogorski slikar i vajar Vojo Stanić preminuo je juče u 101. godini.

Stanić je rođen 1924. godine u Podgorici. Diplomirao je vajarstvo na Akademiji likovnih umjetnosti u Beogradu 1951. godine.

Par godina kasnije odlazi u Herceg Novi i potpuno se posvećuje slikarstvu.

Član je Crnogorske akademije nauke i umjetnosti, a najvažniji njegov eksponat je bio na Venecijanskom Bijenalu 1997. godine.

Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja za svoj slikarski rad. Vojove slike su izložene u nizu galerija u Crnoj Gori, kao i u stalnoj postavci umjetničkog muzeja u Cetinju.

Stanić je odrastao u Nikšiću, gdje završava osnovnu i srednju školu. Daleke 1944. godine učestvuje u Narodnooslobodilačkom ratu kao dio Šeste crnogorske udarne brigade. U početku je učestvovao u teškim borbama, ali je onda premješten u Štab brigade.

Crtao je portrete svojih saboraca, te počeo da radi kao ilustrator u novoosnovanom časopisu. Demobilisan je u februaru 1945. godine.

Po okončanju studija preselio se u Herceg Novi i zaposlio se kao profesor u Školi za umjetničke zanate.

Slikarstvom je počeo da se bavi 1955. godine, a 1956. godine je izlagao prve portrete i pejzaže u Beogradu i Podgorici. Početkom šezdesetih godina završava spomenik Jovanu Tomaševiću i tako zvanično prestaje da se bavi vajarstvom.

Godine 1958. je počeo da radi kao profesor Više pedagoške škole na Odsjeku za likovno obrazovanje i ostao je na toj poziciji do zatvaranja škole, 1965. godine. Time je Stanić postao slobodni umjetnik.

Boravci u Parizu 1958. i Rimu 1973. i 1974. godine uticali su na formiranje njegovog stila. Njegove slike su često smještene u Sredozemlje, a likovi na njima su su obični, mali ljudi. Neke slika na ulicama i u gužvi, a druge ostavlja usamljene u njihovim sobama. Kombinovao je realno i irealno, sa elementima fantastičnosti.

Bard crnogorskog slikarstva i svjetski priznat umjetnik imao je izložbe od Podgorice do Njujorka, afirmisale su crnogorsku kulturu i državu. Kao slikar bio je genije, a kao čovjek - jednostavan, humanista, mudrac...
Tako su o Staniću govorili njegovi prijatelji.

Izvor: RTCG